عطر پیراهنت

اين روزها دلتنگم 

انقدر دلتنگ كه ارامم نميگذارد 

بوي ان روزهاي خوب ، بيقرارم ميكند 

عطر لحظه هاي پُري كه اين روزها

با مزه ي خالي اش احساسم را قرباني ميكند 

بوي پيراهنت كم كم دارد از خيالم گُم و محو ميشود 

پنجره ها همه اش بغض شده اند 

پنجره هايي پر از خاطراتي بخار گرفته 

و انتظار خاطراتي انقدر دور كه نه دستم بدان روزها ميرسد

و نه سوي چشمانم كه توان ديدنش را دارند 

حجم اين دلتنگي را فقط من ميدانم و

خاطراتي كه كو به كو دنبالش ميگردم

در شبها و كوچه هايي پُر از تب پيراهن خيالت.  

زخم پروازهاي خيالم تمامي ندارد 

آه كه چقدر ساده رفتي 

سالهاست كه اين دل زخم دارد 

سالهاست كه سوخته ام 

و مني كه با گل حسرت بر پشت همان پنجره ي انتظار ،

براي عطر دوباره ی پيراهنت بيقراري ميكنم و منتظرم هنوز. 

حميدم 

١١ مهر ٩٥